Цистит ?алай емдеуге болады

Цистит – мочевина қабырғасының қабынуы. Жиі сипатталған (әр 15-20 минут сайын), кішкене бөліктерdе күрт ауырсыну, кейdе қанмен, төмен температуралы дене температурасы. Аурудың созылмалы түрге көшуі мүмкін, инфекцияның өсуі және бүйректегі қабынудың дамуы, түсіп жатқанда – в уретрах. Урмологтың цистит диагнозында зәрді талдау және қандағы ультрадыбыстық зерттеудің нәтижелері анықталған. Циститтің этиологиясы, несептің бактериялық мәдениеті және уретральды мазьды анықтау үшін. Циститтің терапиясы, ең алдымен, оның тудырған инфекциялық агенттерге тиімді дәрілік әсерін білдіреді.

Циститтің белгілері
Циститтің таралуы
Жазда цистит
Жүктілік кезінде цистит
Балалардың циститі
Циститтің себептері
Циститті емдеу
Циститтің алдын алу үшін пайдалы кеңестер:

Цистит

Цистит – мочевина шырышты қабығының қабынуы. Көп жағдайда цистит жұқпалы болып келеді. Ауру кеңінен таралған, әлсіз және күшті секске әсер етеді, бірақ әйелдердің құрылымының кейбір анатомиялық ерекшеліктеріне байланысты әйелдерде жиі кездеседі.

Әйелдер уретры (уретры) еркектерге қарағанда кең және қысқа, сондықтан жұқпалы агенттерге мочевого көпіре кіру оңай. Бұл әйелдердің циститтің жоғарлауына әкеледі. Цистит көбінесе бала туатын жастағы әйелдерге әсер етеді. Жиі жағдайларда, цистит бір әйелде бірнеше рет дами бастағанда, өмірінің сапасын айтарлықтай төмендетеді.

Ереже бойынша, Циститті шартты патогендік флораның өкілдері құрайды – E. coli, стрептококки, стафилококк және т. д. Кейде цистит патогенді инфекцияға байланысты болады, жыныстық жолмен берілетін, – микоплазма және уреаплазма.

Циститтің белгілері

Циститтің ең тән белгілері — ауыр зәр шығару, қаттылық пен жанудың қалдық сезімімен сүйемелденеді. Бұдан басқа, Циститпен ауыратын науқастар төменгі ішектің ауырсынуымен және мочевинаның толық емес босаңсығандығын сезінеді. Кейде зәрді ұстамау циститпен дамиды, зәр шығаруды күшейтуге тырысады.

Циститпен жүретін зәре қызыл қан жасушаларының қосындысынан турбулентті немесе қызарған болуы мүмкін. Температура кейде 37 дейін көтеріледі,5 градус. Циститпен температураның көтерілуі мүмкін бүйрек ауруы мүмкін, сондықтан мұндай жағдайларда білікті медициналық көмекке бару қажет .

Циститтің таралуы

Жедел цистит — ең таралған урологиялық аурулардың бірі. Қарапайым цистит көп таралған, микробтар тек шырышты қабыққа әсер етеді, субмукозиттің қабатына әсер етпейді. Ресейдегі урология саласындағы ресейлік зерттеулерге сәйкес, жыл сайын цитита 26-дан 36 миллионға дейін жетеді. адам. Сонымен қатар, әйелдер арасында сырқаттанушылық деңгейі 1000-ға шаққанда 500-700 эпизод, ал 21 жастан 50 жасқа дейінгі еркектер арасында бұл көрсеткіш 1000 адамға шаққанда 6-8 жағдайды құрайды.

Қыздар балаларға қарағанда циститпен үш есе жиі ауырады. Ауру 1 жасқа дейінгі нәрестелер мен балаларда өте сирек кездеседі және 1-3 жастағы және 13-15 жас аралығындағы балалар арасында жиі кездеседі. Көбінесе цистит 4 жастан 12 жасқа дейінгі балаларда кездеседі.

Созылмалы цистит — жалпы урологиялық ауру. Зерттеулерге сәйкес, созылмалы цистит 11-ден 21-ке дейін зардап шегеді% халық. Деректердің шашырап кетуі созылмалы циститті анықтауға әртүрлі тәсілдермен байланысты. Кейбір зерттеу авторлары қарастырады, диагноз дегеніміз не? «созылмалы цистит» қою керек, егер шиеленістің жиілігі жылына 2 рет болса немесе одан көп болса, өрттің басқа жиілігі көрсетілмейді.

Жазда цистит

Бірде әйел жоқ, кім қалайды, жылы жаз күндерінің рахатына осындай жағымсыз ауру себеп болды, цистит ретінде. Бұл ретте, жазда, әсіресе – егер әйел үйден алыста жүрсе және бейресми ортаға түссе, Циститтің пайда болуының көптеген себептері бар.

Жылулық мезгілде циститтің ең көп тараған себептері:

демалыс кезінде жаңа жерде тұру, гигиеналық;
гипотермия, суық суда ұзаққа созылған жүзуден туындайды;
қалыпты зәр шығарудың бұзылуы, ұшуға байланысты, жаңа орынға көшу немесе болу (Мұндай жағдайда әйелдер жиі ұзақ уақыт бойы төзуге мәжбүр, мүмкіндікті күту);
климаттың күрт өзгеруі, иммунитетке теріс әсер етеді.

Цистит үшін қосымша қауіп факторы кейде жыныстық белсенділіктің осы жағдайлардың аясында өсуі болып табылады, әйел денесіне қолайсыз.

Сіздің демалысыңыз осындай жағымсыз аурудың пайда болуымен әлі де асып түссе, цистит ретінде, урологтан кеңес алу қажеттілігі. Диагнозды айқындау үшін мочевинаның ультрадыбыстық жүруін және несеп сынағын өткізу керек болады. Қазіргі бактерияға қарсы препараттар циститтің қоздырғыштарына тиімді әсер етеді, жедел қалпына келтіруді жеделдетуге және жедел циститтің созылмалы өтуіне жол бермеуге мүмкіндік береді.

Алдыңғы ұрпақтың есірткіден айырмашылығы, ол бүкіл денеге әсер етті, қазіргі антибиотиктер, циститті емдеу үшін қолданылады, Қабыну қабынуының қабынуына селективті әсер ету, іс жүзінде басқа органдар мен жүйелерге әсер етпестен. Дәрілердің концентрациясы тек зәрде және мочевинаның қабынған шырышты қабығына ең жоғары мәндерге жетеді. Бұл циститтің ағзасында токсикологиялық жүктемені азайтуға және есірткінің тиімділігін арттыруға мүмкіндік береді.

Есірткіден, циститті емдеу үшін қолданылады, Фосфомицинді атап өту керек, бұл дегеніміз, сондай-ақ дененің биологиялық белсенділігі мен ең аз токсикологиялық жүктемесі бар, басқа тамаша сапаға ие. Бұл препарат фототоксигалықты туғызбайды.

Фототоксичность – жағымсыз жанама әсері, цистит емдеуге арналған көптеген дәрілермен туындаған. Күн сәулелеріне сезімталдықты жоғарылатады, ультрафиолет сәулелері төмен қарқындылыққа ұшыраған кезде тіпті қызару мен күйік пайда болады. Препараттардағы заттардың болуына байланысты дамытылған, фотосенсибилизаторлар және фототераперттер. Мұндай заттар терідегі еркін радикалдардың үлкен санының пайда болуына әкеледі, не, өз кезегінде, тері жасушаларының бұзылуына әкеледі, қабыну және күйік.

Цистит емдеуге арналған басқа дәрілерден айырмашылығы, фосфомицин фототоксикалық болмайды, а, білдіреді – оны қабылдауға болады, жоспарланған жағажайдың мерекелік іс-шараларына кедергі келтірместен. Фосфомициннің артықшылықтары жанама әсерлердің болмауы дерлік қамтиды, балалардың және жүкті әйелдердің циститті қауіпсіз және тиімді емдеуге мүмкіндік береді. Жедел асқынған цистит кезінде фосфомициннің бір дозасы жеткілікті, а, білдіреді — мерекелік іс-шаралар кезінде емделудің қажеті жоқ. фосфомицин созылмалы және күрделі нысандарымен жақсы циститпен күреседі, бірақ бұл жағдайда ол күрделі схемаға сәйкес қабылданады.

Жүктілік кезінде цистит

Цистит жүктілік кез келген сатысында дами алады. Ішкі мүшелерді ауыстыру салдарынан циститтің дамуы ықтималдығы артады, Жатырдың өсуіне қысым жасайды, гормоналды деңгейлер мен гемодинамиканың өзгеруі. Бұл факторларға әсер ету мочевинаның толық босатылуына әкелмейді, мочевинадағы несеп қалдықтары бактериялардың дамуына қолайлы орта болып табылады.

Циститтің алғашқы белгілерінде жүкті әйел ерекше гинекологтармен кеңесу керек, ол жүктілікті басқарады, және оған симптомдар туралы айтып беріңіз. Қажет болған жағдайда дәрігер науқасқа урологқа жолдама береді.

Балалардың циститі

Цистит кез-келген жастағы балада дами алады, алайда, мектепке дейінгі және мектеп жасындағы қыздар үшін аурудың пайда болу қаупі 5-6 есе артады. Бұл топтағы балалардағы циститтің жиі дамуының негізгі себептері — бірқатар факторлар. Қыздардың аналық бездері эстрогендерді шығара бастады, шырышты тосқауыл қасиеттері төмен, ал кең және қысқа уретрия патогендерге қуық қуысына оңай енуге мүмкіндік береді.

Читайте также: Яблочный сок при цистите

Циститтің дамуы ықтималдығы иммунитеттің төмендеуіне және уретрадағы патогенді микробтардың көбеюіне қолайлы жағдайлар туындаған кезде басқа аурулардың пайда болуымен бірге артады. Қыздардағы циститтің алдын алудың негізгі жолы гигиеналық ережелерді мұқият сақтау болып табылады.

Циститтің себептері

70-95% науқастар, өткір циститпен ауырады, Аурудың даму себебі E. coli болады (E .coli), 5-20 аралығында% науқастар стафилококты анықтайды (Staphylococcus saprophyticus), ал басқалары циститтің қоздырғышы ретінде протеинге ие (Proteus mirabilis) немесе Klebsiella (Klebsiella spp). Әдетте, циститті шартты түрде патогенді флораның өкілдері құрайды. Аспаптық немесе хирургиялық араласудың арқасында циститтің дамуы кезінде Грам-теріс бактериялар жиі аурудың себебі болып табылады. Зерттеулер расталады, циститтің қоздырғыштары тек бактериялар ғана емес болуы мүмкін, сонымен қатар вирустар, микоплазма, Трихомонас, хламидиоз және түрлі саңырауқұлақтар.

Әйелдердегі циститтің таралуы уретраның шағын және кең люминесінен туындайды, және басқа органдардың орналасуымен байланысты. Әйелдер уретры, ерлерге қарағанда, анусқа жақын. Анатомиялық ерекшеліктері мен әйел денесінің топографиясы патогендердің уретраға енуіне ықпал етеді, олардың мочевинаға көшуі және циститтің дамуы.

Ерлерде цистит сирек дамиды. Ерлердегі циститтің себебі әдетте уретраның қабынуы болып табылады, простата безі, эпидемия және тұқымдық весикулалар. Кейде уретрияның инфекциясы әйел мен еркектердегі мочевинді катетерлеу нәтижесінде пайда болады.

Ерлердегі мочевина катетеризациясы кезінде цистит қаупі артады, простата аденомасы, симптомдарының бірі тұрақты зәрді ұстау болып табылады. Жүктілік немесе жаңадан туылған әйелге катетер енгізу арқылы циститтің даму қаупі артады, несеп жолдарының тонустарының төмендеуіне байланысты.

Циститті емдеу

Циститтің жедел емдеуі және мочевинаның шырышты қабығының толық қалпына келтірілуі емдеудің уақтылы басталуы және жеткілікті тиімділігі бар препараттарды қолдану арқылы мүмкін болады. Айта кету керек, циститтің толық емдеу мүмкіндіктері уақтылы диагностикалау және есірткіні қолдану арқылы жоғарылайды, жұқпалы агенттерге зиянды әсер етеді. Дәрі-дәрмекпен емдеуді және емдеуді кейінге қалдыру, бұл тек цистит белгілерін жояды, патогендік ортаға әсер етпейді, өткір циститтің созылмалы өтуіне әкелуі мүмкін.

Негізгі міндет, дәрігерге қарайтын, ол циститті емдейді, – патогенді жою, мочалкаға еніп, шырышты қабығының қабынуын тудырды. Циститтің антибиотикалық терапиясына арналған препараттарды таңдау мұндай параметрлермен анықталады, аурудың ұзақтығы және симптомдардың ауырлығы. Бұдан басқа, Дәрі-дәрмек іріктеу ықтимал жанама әсерлерді ескереді, есірткі сіңу қабілеті, оны алу әдісі мен жылдамдығы, комбудиялардың болуы және т. д.

Циститті емдеудегі препараттың тиімділігі осы препараттың кейбір микроорганизмдерде әрекет ету қабілетін анықтайды. Есте сақтау керек, бұл ауру тудыратын бактериялар бейімделіп, антибиотиктерге сезімтал болмайды. Бірнеше ондаған жылдар бұрын циститті емдеу үшін сульфаметоксазол сәтті қолданылған + триметоприм, ампициллин, нитроалин және пимемидин. Алайда, Уақыт өте келе циститтің негізгі қоздырғышы (E. coli) осы дәрі-дәрмектерге төзімді болды. Бұдан басқа, циститті емдеуге арналған препараттар, алдыңғы буын антибиотиктерімен байланысты, уыттылықтың өте жоғары деңгейіне ие болды және түрлі жанама әсерлерді тудырды.

Цистит емдеуге арналған препаратты таңдағанда, емдеу құнын қарастырыңыз, бұл тек бір планшеттің құнын ғана емес, сонымен қатар, бір таблеткадан да анықталады, сонымен қатар антибиотиктің нақты тиімділігі, қабылдаудың ұзақтығы және науқастың денсаулығына ықтимал қауіп. Бүгінгі күні циститті емдеуге арналған препараттар бар, қоздырғыштар. Денеге кіру, дәрі мочевинаға шоғырланған, бұл оның тиімділігін арттыруға мүмкіндік береді. Бұдан басқа, антибиотиктердің соңғы ұрпағын қолдану цистит емдеу ұзақтығын төмендетеді, жанама әсерлер ықтималдығын азайтады және науқасқа тәуекелді азайтады.

Циститті емдеуге арналған заманауи препараттардың бірі – фосфомицин. Препарат несептегі максималды концентрациясына жетеді, емдеу ұзақтығын едәуір қысқартуға мүмкіндік береді. Жанама әсерлердің төмендігі және олардың төмен дәрежеде болуы ықтимал жүкті әйелдер мен балалардағы циститті емдеуде препаратты қолдану мүмкіндігін береді. Фототоксикалық болмауы (күн сәулесіне тері сезімталдығын арттырады, цистит емдеуге арналған көптеген дәрілермен туындаған) жаз мезгілінде тіпті цистит емдеуге арналған фосфомицинді пайдалануға мүмкіндік береді. Жедел цистит пайда болса, фосфомициннің бір дозасы жеткілікті. Созылмалы циститті емдеу дозаны препараттың екі қапшысына дейін арттыруы мүмкін, олар күніне бір рет қабылдануы керек.

Фосфомицинді қабылдау, Циститпен емдеудің басқа тәсілдерін ұмытпаңыз. Ол майлы және дәмді тағамдар диетасынан алынып тасталуы керек, сұйықтықты қабылдауды және гипотермияны болдырмау. Жақсы циститпен жылыырақ көмектеседі, төменгі ішке орналастырылған. Ионтофорезді қолдану арқылы циститті кешенді емдеу мүмкін, УГФ немесе индуктотермия. Ұмытпаңыз, кейбір гинекологиялық аурулардың қатысуымен физиотерапия және термиялық процедуралар кері әсерін тигізеді.

Циститтің алдын алу үшін пайдалы кеңестер:

Гипотермиядан аулақ болуға тырысыңыз.
Жағдайға қарамастан, жеке гигиена ережелерін сақтау.
Гигиеналық процедураларда бейтарап, тазартқыш құралдарды пайдаланыңыз.
Санитарлық простыни менструа кезінде өзгерту.
Қабынуды уақытында босатыңыз.
Сұйықтықты арттырыңыз.
Шамадан тыс тығыз киім жамбас аймағында айналымды нашарлатуы мүмкін, сондықтан мұндай киімдерден бас тартқан жөн.
Ішекті қалыпқа келтіруге тырысыңыз. Іш қату үрдісімен диетадағы жаңа піскен жемістер мен көкөністердің үлесін арттыру керек.

Источник

Что такое цистит

Циститом называют воспаление мочевого пузыря. В большинстве случаев, это воспаление вызывается бактериальной инфекцией, и является разновидностью инфекции мочевыводящих путей (ИМВП). Инфекция мочевого пузыря может быть весьма болезненной и изнурительной, а также может привести к более серьезным проблемам, если восходящим путем попадет в почки.

В редких случаях цистит может являться реакцией на определенные лекарственные препараты, лучевую терапию или другие раздражители: спреи для женской гигиены, спермицидные гели или долгосрочное использование мочевого катетера. Цистит также может быть осложнением другого заболевания.

Обычно бактериальный цистит требует назначения антибиотиков. Лечение других типов цистита зависит от их причины.

Симптомы и признаки цистита

Симптомы цистита включают в себя:

Императивные (внезапные и очень сильные) позывы к мочеиспусканию
Ложные позывы на мочеиспускание
Жжение при мочеиспускании
Частые мочеиспускания, малым количеством мочи
Кровь в моче (гематурия)
Мутная моча и/или моча с резким неприятным запахом
Дискомфорт в области малого таза
Чувство давления в нижней части живота
Субфебрильная температура тела (от 37 до 38 градусов)
У маленьких детей внезапное появление дневного энуреза (недержания мочи), также может быть признаком инфекции мочевыводящих путей (ИМВП).

Когда обращаться к врачу

Немедленно обратитесь за медицинской помощью, если у вас есть симптомы, характерные для почечной инфекции, в частности:

Боль в спине или в боку
Лихорадка и озноб
Тошнота и рвота
Частые, болезненные мочеиспускания, длящиеся более нескольких часов
Кровь в моче.

Особенно важно обратиться к врачу, если это не первый эпизод цистита у вас.

Если вы только что закончили курс лечения, а симптомы уже вернулись – обратитесь к врачу сразу же.

Если у вашего ребенка появился дневной энурез – позвоните своему педиатру

Причины и факторы риска возникновения цистита

Мочевыделительная система человека состоит из двух почек, двух мочеточников, мочевого пузыря и мочеиспускательного канала (уретры).

Основная функция мочевыделительной системы заключается в устранении шлаков из организма. Почки фильтруют кровь, выделяя из нее первичную, а затем и вторичную мочу; вторичная моча стекает по мочеточникам в мочевой пузырь и накапливается там несколько часов, после чего мочевой пузырь наполняется, человек ощущает позыв к мочеиспусканию, и опорожняет мочевой пузырь через мочеиспускательный канал.

Бактериальный цистит

Инфекции мочевых путей обычно возникают, когда бактерии извне проникают в мочевыводящие пути через уретру, и начинают там размножаться. Чаще всего цистит бывает вызван бактериями кишечной палочки.

Бактериальный цистит может возникнуть у женщин как осложнение полового акта, особенно часто это случается после первых половых актов в жизни женщины. Но даже сексуально неактивные девушки и женщины подвержены инфекциям нижних мочевых путей, потому что гениталии женщины часто бывают обсеменены бактериями, вызывающими цистит.

Неинфекционный цистит

К небактериальным циститам относятся:

Интерстициальный цистит. Причины этого хронического воспаления мочевого пузыря, называемого также синдромом болезненного мочевого пузыря, до сих пор неясны. Чаще всего встречается у женщин. Это заболевание бывает трудно выявить и излечить.
Медикаментозный цистит. Некоторые лекарства, такие как циклофосфамид, химиотерапевтические препараты и др, могут вызвать цистит, поскольку они накапливаются в мочевом пузыре и раздражают его стенку.
Радиационный цистит. Радиационное лечение тазовой области может вызывать воспалительные изменения в тканях мочевого пузыря.
Цистит инородного тела. Длительное использование мочевого катетера может увеличивать риск бактериальных инфекций и повреждения тканей; оба эти фактора могут вызывать цистит.
Химический цистит. Некоторые люди могут иметь повышенную чувствительность к химическим веществам, содержащихся в джакузи, женских гигиенических спреях, спермицидных гелях и других веществах. Местное химическое раздражение, или аллергическое воспаление – вызывает типичные симптомы цистита.
Цистит, вызванный другими факторами. Иногда цистит может возникать как осложнение других заболеваний, таких как сахарный диабет, камни в почках, гипертрофия простаты или травма спинного мозга.

Факторы риска

Некоторые люди более склонны к развитию рецидивирующих инфекций мочевых путей, чем другие. Прежде всего, фактором риска является женский пол – короткая уретра делает женщин более уязвимыми перед этим заболеванием.

Среди женщин наибольшему риску инфекций мочевых путей подвержены те, кто:

Сексуально активны. Половой акт может привести к проталкиванию бактерий в мочеиспускательный канал.
Используют некоторые средства контрацепции. Женщины, которые используют диафрагмы и другие мембраны, пропитанные спермицидным гелем – чаще болеют циститом.
Беременность. Гормональные изменения во время беременности могут увеличить риск цистита.
Находятся в менопаузе. Измененные уровни гормонов у женщин в климаксе часто провоцируют ИМВП.

К другим факторам риска цистита у мужчин и женщин относятся:

Препятствие оттоку мочи. Оно может быть вызвано камнем в мочевом пузыре или увеличенной простатой (у мужчин).
Изменения в иммунной системе. Они происходят при таких заболеваниях, как диабет, ВИЧ-инфекция и химиотерапия рака. Подавление иммунной системы увеличивает риск бактериального и, в некоторых случаях, вирусного цистита.
Длительное использование мочевых катетеров. У пожилых людей и людей с некоторыми заболеваниями может возникнуть необходимость длительного использования мочевых катетеров. Это нередко приводит к повышенной уязвимости перед бактериальными инфекциями, а также прямому повреждению тканей мочевого пузыря.

У мужчин без каких-либо предрасполагающих факторов – цистит бывает редко.

Осложнения цистита

При быстром и правильном лечении цистит редко приводит к осложнениям. Однако при несвоевременном лечении цистит может спровоцировать более серьезные заболевания.

К осложнениям цистита относится, прежде всего, пиелонефрит (инфекционное воспаление почек). Инфекция из воспаленного мочевого пузыря может попасть в почки восходящим путем, что, в свою очередь, может вызвать пиелонефрит и даже необратимое повреждение почечной ткани (нефросклероз).

Дети раннего возраста и пожилые люди имеют наиболее высокий риск повреждения почек из-за инфекций мочевого пузыря, потому что симптомы ИМВП часто упускаются из виду, или ошибочно принимаются врачами за симптомы других болезней.

Подготовка к визиту врача

Если у вас, или у вашего ребенка, есть симптомы, характерные для цистита, вам следует записаться на прием к врачу. Сначала вас должен осмотреть педиатр, терапевт или врач общей практики, а затем, если он сочтет нужным, вы будете направлены к урологу или нефрологу. В ожидании времени приема вы можете составить список, который сократит и оптимизирует время общения с врачом:

Запишите свои симптомы, в том числе те, которые кажутся вам не связанными с циститом
Составьте список всех лекарств, витаминов или пищевых добавок, которые вы принимаете
Запишите вопросы, которые хотели бы задать своему врачу

Например, вы можете спросить врача:

Что, скорее всего, стало причиной моего заболевания?
Какие дополнительные обследования мне нужно пройти?
Какие факторы, по вашему мнению, способствовали развитию цистита?
Какой лечебный подход вы порекомендуете?
Если этот курс не принесет облегчения, какое лечение вы посоветуете мне дальше?
Каких побочных эффектов можно ожидать от назначенного курса лечения?
Каков риск того, что эта проблема будет повторяться?
Что я могу сделать, чтобы уменьшить риск рецидива?
Нужна ли мне консультация узкого специалиста, уролога или нефролога?

Не стесняйтесь также задавать вопросы, возникающие у вас во время беседы с врачом.

Ваш врач, вероятно, задаст вам ряд вопросов, например:

Когда вы впервые заметили эти симптомы?
Вы лечились от инфекций мочевых путей ранее?
Насколько сильный дискомфорт вы испытываете?
Как часто вы мочитесь?
После мочеиспускания, сколько длятся рези?
Есть ли у вас боли в пояснице?
Была ли у вас повышенная температура?
Замечали ли вы выделения из влагалища или кровь в моче?
Вы сексуально активны?
Вы используете кремы для контрацепции? Какие?
Вы не беременны?
Вы принимаете лекарственные препараты, биологические добавки или витамины? У вас есть хронические заболевания?
Вы когда-нибудь использовали мочевой катетер?

Диагностика цистита

Помимо расспросов о ваших симптомах и физикального осмотра, ваш врач может рекомендовать определенные анализы и тесты, такие как:

Общий анализ мочи Тест используется как скрининговый, и как диагностический. Об ИМВП в этом анализе могут говорить повышенные лейкоциты, эритроциты и нитриты.
Анализ мочи на стерильность. При подозрении на инфекцию мочевого пузыря врач может назначить анализ мочи на стерильность, который покажет вид бактерий в моче и их количество.
Общий анализ крови Этот анализ показывает неспецифические воспалительные изменения в белых клетках крови, и может косвенно указывать на наличие и тяжесть инфекции мочевых путей (ИМВП).
Цистоскопия. Во время этого исследования врач вводит цистоскоп – тонкую трубку с подсветкой и видеокамерой, через мочеиспускательный канал в мочевой пузырь, и осматривает его изнутри для изучения структурных аномалий и признаков воспаления.

При использовании цистоскопа врач может также взять небольшой образец ткани (биопсию) из подозрительного места для лабораторного анализа. Однако цистоскопия показана далеко не всем больным с циститом, а только пациентам с рецидивирующим или небактериальным циститом.

Визуализирующие методики. Эти методы исследования тоже требуются далеко не всем пациентам, а только тем, у которых не удается обнаружить иными способами причину рецидивов ИМВП. Например, обзорная рентгенография живота, или УЗИ органов забрюшинного пространства могут выявить структурные аномалии мочевого пузыря, мочеточников и почек. В некоторых случаях перед рентгенографией проводится контрастирование, восходящим (цистография) или нисходящим (внутривенная урография) путем.

Лечение цистита

Цистит, вызванный бактериальной инфекцией, обычно лечат с помощью антибиотиков. Лечение неинфекционного цистита зависит от его причины.

Лечение бактериального цистита

Антибиотиками первой линии являются препараты, активные против кишечной палочки, или тех бактерий, которые были найдены в моче при посеве.

Первичная инфекция. Симптомы обычно заметно улучшаются уже в первые дни лечения, однако врач, возможно, будет настаивать на продолжении терапии от трех до семи дней, в зависимости от тяжести вашей инфекции.
Повторная инфекция. Если у вас случился рецидив ИМВП, врач может рекомендовать более длительное лечение антибиотиками, или направит вас к врачу, который специализируется на лечении инфекций мочевых путей (урологу или нефрологу) для выявления причины рецидивов. Для некоторых женщин с рецидивирующими бактериальными циститами, может быть полезной однократная доза антибиотика после каждого полового акта.
Внутрибольничные инфекции. Внутрибольничные инфекции мочевого пузыря могут быть крайне трудны для лечения, потому что бактерии, вызывающие их, часто устойчивы к основным антибиотикам, используемым для терапии внебольничных инфекций мочевого пузыря. Поэтому врач может назначить сразу несколько антибиотиков.

Лечение интерстициального цистита

Причина развития интерстициального цистита остается неопределенной, поэтому нет универсальной схемы лечения, подходящей для всех пациентов одновременно. Врач может попробовать следующие методы лечения:

Препараты, применяемые внутрь перорально, или вводимые непосредственно в мочевой пузырь.
Местные процедуры, облегчающие симптомы, такие как растяжение мочевого пузыря, путем заполнения его водой или газом
Возбуждение нерва легкими электрическими импульсами (физиолечение), чтобы облегчить боль в области таза, и, в некоторых случаях, снизить частоту мочеиспускания

Лечение других форм неинфекционного цистита

Прежде всего, следует устранить причину, вызывающую неинфекционный цистит: джакузи, спермицидный крем и тд.

Лечение цистита, который развивается как осложнение химиотерапии или лучевой терапии, фокусируется на подавлении боли (как правило, с помощью обезболивающих препаратов), и промывании, чтобы снизить контакт с раздражителями в мочевом пузыре.

Образ жизни и домашние средства

Цистит может быть весьма болезненным, но есть простые домашние методы, позволяющие значительно облегчить этот дискомфорт:

Используйте грелку. Разместите грелку на нижней части живота, это значительно облегчит боль и тяжесть в области малого таза.
Не допускайте обезвоживания. Пейте много жидкости. Избегайте кофе, алкоголь, кофеин-содержащие безалкогольные напитки, цитрусовые соки; а также острую пищу – до тех пор, пока не утихнут симптомы цистита. Эти вещества могут раздражать мочевой пузырь и усугублять частоту и интенсивность позывов к мочеиспусканию.
Принимайте сидячую ванну. Погружайте промежность в горячую воду на 15-20 минут, это заметно облегчит боль и дискомфорт.
При рецидивирующих ИМВП обсудите с врачом вашу личную оптимальную тактику терапии и симптоматического лечения.

Профилактика цистита

Клюквенный сок или таблетки, содержащие проантоцианидин, часто рекомендуются для снижения риска рецидивирующих инфекций мочевого пузыря некоторых женщин. Тем не менее, последние исследования показывают, что эти методы не так эффективны, как считалось ранее.

Вы все же можете попробовать принимать ежедневно клюквенный сок, однако помните, что его нельзя сочетать с варфарином, так как это сочетание может привести к кровотечениям.

Следующие простые правила могут быть полезны для профилактики циститов:

Пейте много жидкости, особенно воды. Это особенно важно, если вы получаете химиотерапию или лучевую терапию.
Мочитесь чаще. Если вы чувствуете позыв к мочеиспусканию, не откладывайте посещение туалета.
После дефекации протирайте промежность спереди назад. Это предотвращает попадание бактерий с анальной области во влагалище и мочеиспускательный канал.
Принимать душ, а не ванну. Если вы склонны к рецидивам ИМВП будет лучше, если вы откажетесь от ванн, а будете принимать душ, поскольку стоячая вода в ванне может способствовать проникновению инфекции в уретру.
Осторожно омывайте кожу вокруг влагалища и ануса. Делайте это ежедневно, но не используйте раздражающие мыла, и не прилагайте энергичных усилий. На нежной коже вокруг этих областей легко возникает раздражение.
Опорожняйте мочевой пузырь как можно скорее после полового акта. Выпейте полный стакан воды, чтобы вскоре сходить в туалет еще раз.
Избегайте использования дезодорантов и аэрозолей, а также иной женской косметики на область половых органов. Эти вещества могут раздражать уретру и мочевой пузырь.

Источник